Necolime Mektup (2)

16 Ekim 2009,?11:13

MUSTAFA Y?œCEL

Sevgili Neco; So?Ÿuk bir ak?Ÿamın karanlı?Ÿına sarkan cenaze töreninin ardından en üst düzeydeki komutanlarınızdan devre arkada?Ÿlarınıza, o garnizonda görev yapan yüzlerce subay, astsubay erba?Ÿ ve er askeri bir düzen içinde selam durup sizi ve bizleri u?Ÿurluyorlar. Askeriyenin katı ama güvenli?Ÿi önpalanda tutan kurallarından mıdır nedir; seni bize vermiyorlar. Tıpkı İzmir Maltepe Askeri Lisesi?ne kaydını yaptırıp teslim etti?Ÿimiz o ilk gün gibi. Elemizle teslim ediyoruz da, sonradan görebilmek, ula?Ÿabilmek, konu?Ÿabilmek için bir çok merhaleden geçiyorduk ya; yine öyle. Seni buraya kadar askeri cenaze aracı ile bir komutanın ve bir arkada?Ÿın getirecek; öyle diyorlar ve uyarıyorlar: - Gece yolculu?Ÿu trafik kalabalık, birbirimizi takip etmeyelim. Ve nizamiyeden çıkıyor ve birle?Ÿtik derken bir kez daha ayrılıyoruz. İ?Ÿke o an bir kez daha acı gerçekle ba?Ÿba?Ÿa kalıyoruz. Araçta ben, annen, Durmu?Ÿ Ali amcan ve direksiyonda Hakan. Bazen uzun bir sessizlik.. Bazen hıçkırık ve gözya?Ÿları.. Bazen zaman tünelindeymi?Ÿ gibi bir bo?Ÿluk.. ve bazen de sanki bir rüyada ve uyanıp her ?Ÿeyin yalan oldu?Ÿunu görecekmi?Ÿ gibi bir hisle umutsuz çırpını?Ÿlar. Bursa?da, Eski?Ÿehir?de, Polatlı?da, Ankara?da kar?Ÿılayan dost ve arkada?Ÿlarıyın olu?Ÿturdu?Ÿu uzunca bir kuyrukla sabaha kar?Ÿı ?žereflikoçhisar?a geliyoruz. Sen hastanenin morguna, biz ?ben burayı çok seviyorum? dedi?Ÿin ve günübirlikte olsa Ankara?dan kaçıp geldi?Ÿin palıtların altına, babadan kalma evimize. Biz Balıkesir?den gelemeden Almanya?dan a?Ÿabeyin, yengen, amcan, amcao?Ÿlun gelmi?Ÿler, kan çana?Ÿına dönmü?Ÿ gözlerle bizleri bekliyorlar. O an neler oldu, neler ya?Ÿandı, kim ne yaptı, ne söyledi? Anlatmak, tarif etmek mümkün de?Ÿil. Ve sabahın ilk ı?Ÿıklarıyla birlikte her yerden ve her yönden akın akın gelen yüzlerce insan. İzmir?den, Balıkesir?den, İstanbul?dan, Ankara?dan ço?Ÿu suç olduklarını bile bile cenazeye yeti?Ÿebilmek için verilecek izni beklemeden ko?Ÿup gelen devre arkada?Ÿların. Cenazeyi hastaneden komutanların, arkada?Ÿların ve aile dostlarımız getirdi. O anıda anlatabilmem mümkün de?Ÿil. Her kö?Ÿeden yükselen feryatlar, çı?Ÿlıklar, hıçkırıklar, tabutu parçalayıp sana sarılmak isteyen sevenlerin. Sevgili Neco; Ki?Ÿi öldükten sonra, geride neler olup bitti?Ÿini acaba hissedip görebiliyor mu? Ke?Ÿke görebilse ve sen görmeliydin. Ekti?Ÿin sevgi tomurcukları, 7?den 70?e tüm insanlara sundu?Ÿun sevgi-saygı ?Ÿerbeti önce sa?Ÿanak, ardından bir sel oldu ve bir ucu Camide, mezarlıkta iken arkası daha Ye?Ÿilova?dan çıkamayan bu sevgi seli seni aldı götürdü. Oysa daha pek çok hayalin, benim için dü?Ÿündü?Ÿün ve belli zaman dilimi içinde uygulamaya geçirece?Ÿin projelerin vardı. 23 ya?Ÿında, normal bir insan ömrü süresince ya?Ÿanabilecek kadar dolu dolu ya?Ÿadın, belki bir çok ömrün ya?Ÿayabilece?Ÿi kadar da yeni ?Ÿeyler ya?Ÿama iste?Ÿin vardı ama olmadı. Ve biz seni ebedi yolculu?Ÿuna dün u?Ÿurladık. Orada seni kar?Ÿılayacak, sevgiyle ba?Ÿırlarına basacak deden, eben, amcan, halan ve ada?Ÿın a?Ÿabeyin var. Ya ben, biz geride bıraktıkların ne olacak? Yazabilirsem onu da yarın yazaca?Ÿım.

Bu haber 549 defa okunmu?Ÿtur.