Heyecan idealizm inanç vardı bunların yaşama, emeğe yansıması pozitifti. Farklı kesimlerde umut canlı ve sahiciydi. Neden ?  Sistemin dövdüğü adamlar iş başındaydı. Ve mazlumların içinden gelmişlerdi elbet zulme karşı, kötülüğe karşı, sömürüye ve keyfiliye karşı gerekeni yapacaklardı. Hatta askeri vesayet konusundaki zincirlerde kırılacaktı ülkenin kaynakları birkaç ailenin şirketin elinde olamazdı hatta bir küme insan ülkenin istikbaline hükmedemezlerdi.
Para her ele değmeli,   mümkün oldukça geniş kesimler arasında dolaşmalıydı adaletli bir gelir dağılımı gerçekleşmeliydi. Millet yeraltı ve yerüstü kaynaklarından adil bir şekilde faydalanmalıydı.
Adalet herkes için vaki olan herkese tartan bir aletten öte mana taşımalıydı.
Hukukun üstünlüğü mühimdi. Sorumsuz, kendini milletin üstünde sayan, ekabir sınıflar asla olamazdı. Son söz de ilk sözde milletindi. Anadolu’nun yanık yüzlü... İnançlı kadroları, insanları bu ülkenin asil sahipleriydi. Savaşta, ön safta mücadele edenler, barışta da ön safta olacaklardı.
 Bu gerçekle hareket etmek lazım iken, devletle yaşama arzusu duyanlar, dünü unutur oldular. Bu acı verici bir haldi. Söylenenler, iddialar, hayaller, davalar silikleşti.
 İlla da iktidar olmak mı, işi şeyler yapmak, adaleti her halükarda ayakta tutmak mı? Arabesk bir anlayış, insanları renksizleştirince, hayal ülkesi kaybolup gitti.
İçeriye doğru bir büzüşme, içeriye doğru bir bakış açısı yoğunlaştı. Hâlbuki dünya ve âlem çok farklı kültürleri, nazarları içeriyordu. Her çiçekten bal alınmalı. Her sözden dersler çıkarılmalıydı...
Üzülerek ifade etmeliyim ki. Açılmak daha büyük açılara oturmak varken, sırf günü kurtarmak, bulunduğumuz makamları, statüleri korumak adına... İçeriye. İçeriye doğru büzüşmekteyiz.
Gelişme, sadece bir evde solmakla... Bir pencerenin kenarına oturup, gördüklerimizi, gerçek sanmakla mümkün değildir.
İmam-ı Gazali’nin fil örneği ne güzel... Görme engeli olanların fili tariflerine düşmemeliyiz.
Hakikate giden yol budur... Ülkenin kalkınması, büyümesi, güçlenmesi diğer ülkeler nezdinde saygı değer olması, daha çok adaletle, daha çok fikir hürriyeti ile, daha çok kucak açmak, dünyanın genişliğine nazar etmekle mümkündür.
Büzüşerek, kendi hanemize hapsoluruz ki bu, yavaş yavaş küçülmektir."

Yönetici tarafından yazılan bu haber, 16217 defa okunmuştur.